[اشعار تک بیتی]

[-zahra.s-]

عالم این خاک و هوا گوهر کفر است وفنا

در دل کفر آمده ام تا که به ایمان برسم

 

[-zahra.s-]

قدحی دارم بر کف به خدا تا تو نیایی

هله تا روز قیامت نه بنوشم نه بریزم

 

[-zahra.s-]

زهی عشق، زهی عشق که ماراست خدایا

چه نغز است و چه خوب است و چه زیباست خدایا

 

[-zahra.s-]

حاصلی از هنر عشق تو جز حِرمان نیست

آه از این درد که جز مرگ منش درمان نیست

 

[-zahra.s-]

قدحی دارم بر کف به خدا تا تو نیایی

هله تا روز قیامت نه بنوشم نه بریزم

 

[-zahra.s-]

عالم این خاک و هوا گوهر کفر است وفنا

در دل کفر آمده ام تا که به ایمان برسم

 

[-zahra.s-]

هر طرفی که بشنوی ناله عاشقانه‌ای

قصه ماست آن همه حق خدا که همچنین

 

[-zahra.s-]

از چرخ به هر گونه همی‌ دار امید

وز گردش روزگار می‌لرزد چو بید

 

[-zahra.s-]

در صبح امید ما، تویی تو

افسونگر دلها، تویی تو

 

[-zahra.s-]

گرچه هیچ نشانه نیست اندر وادی

بسیار امیدهاست در نومیدی

 

[-zahra.s-]

از اهل زمان عار می باید داشت

وز صحبت شان کنار می باید داشت

 

[-zahra.s-]

مگو در کوی او شب تا سحر بهر چه می گردی

که دل گم نموده ام آنجا و می جویم نشانش را

 

[-zahra.s-]

چو ممکن نیست بوسیدن دهان یار نوشین لب

لبی را بوسه باید زد که می بوسد دهانش را

 

[-zahra.s-]

غمناکم و از کوی تو با غم نروم

جز شاد و امیدوار و خرم ندوم

 

[-zahra.s-]

امید چونان پرنده ایست

که در روح آشیان دارد

 

[-zahra.s-]

مه و مهر یار ما شد به امید تو خدا شد

که زهی امید زفتی که زند در خدایی

 

[-zahra.s-]

نه مرا امید فردوس است نه بیم جحیم

یا او نگذاشت در خاطر امید و بیم را

 

[-zahra.s-]

ماییم که از باده ی بی‌جام خوشیم
هر صبح منوریم و هر شام خوشیم
گویند سرانجام ندارید شما
ماییم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم

 

[-zahra.s-]

دو روزه حبس قفس سهل باشد ای بلبل
از آن بترس که دیگر به بوستان نرسی

 

[-zahra.s-]

پروانه ز من، شمع ز من، گل ز من آموخت
افروختن و سوختن و جامه دریدن