نکاتی درباره نوشتن

[TELMATELMA is verified member.]

نکاتی درباره‌ی نوشتن؛

داستان کوتاه، داستان بلند و رمان ✍

- سعی کنید نوشتن را یک مسئله جدی بدانید؛
اگر هدف شما از نوشتن فقط سرگرمی است، بهتر است این کارا انجام ندهید. این کار به مرور زمان علاقه و استعداد شمارا از بین خواهد برد در نتیجه بهتر است چیزی که می خواهیم بنویسیم را جدی بگیریم مانند یک شغل.

- سعی کنید دیدگاه و تفکر دیگری داشته باشید؛
مهم‌ترین نکته در نوشتن نگاه شماست، باید متفاوت باشد، اصل؛ همرنگ جماعت شدن نیست... نباید مثل مردم عادی به قضیه نگاه کنید، شما باید تفکر جدیدی خلق کنید. برای هر چیزی که در زندگی شما وجود دارد، سعی کنید به یک دیدگاه دیگری به آن بنگرید.

- حتما مطالعه زیاد داشته باشید؛
بدون مطالعه قطعا نوشتن خوب، امکان‌پذیر نیست، هدف از مطالعه استفاده از نکات قوت نویسندگان بزرگ جهان است؛ برای تجربه بیشتر و نوشتن بهتر آثار داستانی خودتان.

- سعی کنید همیشه بنویسید؛
نوشتن فقط برای یک روز خاص نیست بلکه همیشه باید نوشت تا افکار و حالت روحی شما با نوشتن عادت کرده و در نتیجه فضای بهتری برای نوشته‌ها صورت بگیرد.

- مشخص کنید به چه سبکی می‌خواهید بنویسید؛
برای نوشتن یک داستان خوب باید دانست که از چه قالب و سبکی استفاده خواهد شد تا بدانیم فرم و اصول این نوشته چگونه است.

- هرچیزی را ننوسید؛
بیشتر رمان‌های برتر جهان یک قلم ثابت دارند و از فرم ادبیات استفاده شده است به این معنا که از بداهه‌گویی و سخنان رکیک استفاده نشده است، از لفظ قلم استفاده کرده، از لفظ‌های کوچه‌بازاری استفاده نکنید.

- زیاده‌گویی نکنید؛
برای فهم بیشتر مخاطب از داستان‌نویسی؛ باید فقط معانی داستان را به مخاطب برسانید و از منبر رفتن استفاده نکنید.

 

[TELMATELMA is verified member.]

نکاتی درباره‌ی نوشتن بخش دوم:

داستان کوتاه / داستان بلند و رمان ✍

بنا کردن داستان:
داستان برای ایجاد شدن و کامل شدن نیاز به زمانی دارد و نویسنده‌ی داستان، در نوشتن نباید عجله کند. زیرا فکری که به ذهن نویسنده می‌رسد باید در ذهن باقی بماند تا در مورد آن مطالعه کند.

موضوع یابی:
یک نویسنده قبل از هر چیزی باید بداند قصد دارد درمورد چه موضوعی داستان بنویسد.

طراحی داستان:
یک نویسنده برای نوشتن داستانش باید از قبل نقشه داستان را داشته باشد. پس از طراحی داستان، نویسنده باید سراغ نوشتن خود داستان برود.

طرح داستان باید کاملا واضح باشد:
یعنی کاملا مشخص باشد از چه نقطه‌ای شروع شده چه راهی را طی می‌کند و چطور به پایان می‌رسد، به طوری که خود داستان‌نویس درک کند داستان درباره‌ی چه کسی و یا چه چیزی بوده چگونه شروع شده ، چطور ادامه پیدا کرده و به چه صورت به پایان می‌رسد.

شخصیت پردازی:
خصوصیات اصلی، معمولا در داستان‌هایی شکل می‌گیرند که شخصیت‌های بسیار زیادی دارند و نویسنده در طول داستان، وقت پیدا کردن شخصت های اصلی را ندارد به همین دلیل خصوصیات شخصیت‌ها در یک یا دو جمله از زبان خود نویسنده یا یکی از شخصیت‌های داستان بیان می‌شود.

اسم داستان:
اسم داستان باید جذاب و روشن باشد. اسم داستان نباید محتوای داستان را آشکار نماید همچنین باید ارتباط مستقیمی با چهارچوب داستان داشته باشد.
___

نکات اضافه در مورد رمان:

نحوه نوشتن رمان:

اهمیت طراحی:
یک داستان خوب به صورت اتفاقی ایجاد نمی‌شود. بلکه یک داستان خوب طراحی می‌گردد. کار طراحی داستان می‌تواند قبل از شروع یا در هنگام نوشتن داستان انجام شود. بنابراین یاد گرفتن اصول کار را باید بدانید و بر اساس آن دستورالعمل‌هایی را زیر نظر داشته باشید.

پرسش اساسی:
یک پرسش که همیشه در ذهن یک نویسنده باید باشد این است که چگونه رمان خود را طراحی کند. در آغاز کار باید با یک داستان کوچک شروع شود و رفته‌رفته درگذر زمان یک رمان بنویسد. در مورد موضوع کتاب خود فکر کند. حقیقت یک رمان را در ذهن خود شکل دهد این‌گونه است که همه چیز مهیاست فقط نیاز به یک قلم و کاغذ است که نوشتن خود را شروع نماید. توجه داشته باشید قبل از شروع نوشتن ایده‌های فوق‌العاده‌ی خود را سازماندهی کرده و جوری روی کاغذ بیاورید که قابل استفاده باشد. در کتاب اصول نوشتن داستان‌نویسی به صورت کلی با نوشتن داستان کوتاه آشنا می‌شوید.

انتخاب الفاظ و رعایت نکات دستوری در داستان:
لفظ ابزار کار نویسنده است که نویسنده‌ی داستان باید با این ابزارها آشنا باشد و بداند جای چه لفظی کجاست و کاربرد آن چیست. در اصل نویسنده باید بداند در چه مکانی از داستان از چه واژه‌ای استفاده کند که داستانش را درست و اصولی تر بیان کند. داستان‌نویس اگر به واژه‌ها اهمیت ندهد درواقع به کار نویسندگی اهمیت نداده است.

برخی نکات مهم در داستان نویسی :
در انتخاب واژه‌ها و نگارش‌ها باید از جملات قدیمی پیشگیری کرد. به کار بردن جملات قالبی یا جملاتی که بارها و بارها نوشته و تکرار شده است و تازگی خود را از دست داده اند، حتّی سبب شده است از زیبایی داستان بکاهد از ابداع نویسنده نیز هست. داستان‌نویس باید خلاق باشد. نویسنده باید در زمان حال زندگی کند.

 

[TELMATELMA is verified member.]

نکاتی درباره‌ی نوشتن، بخش پایانی

داستان کوتاه / داستان بلند و رمان ✍

برای نوشتن یک داستان، چه چیزهایی را باید دانست؟

- قانون:
پیروی نویسنده از قوانین و چهارچوب‌ها نه تنها بد نیست بلکه به محتوای واضح‌تری خواهد رسید؛ منظور عدم استفاده از روش های زیرزمینی و شکستن چهارچوب‌ها است. استفاده کردن از کلمات رکیک و نامناسب نه تنها به مخاطب کمکی نخواهد کرد بلکه به بخشی ناقص از داستان تبدیل می شود.

- شیوه:
شیوه در داستان به معنای رعایت کلمات و جملات است به گونه‌ای که هر جمله‌ای در چه مکان و موقعیتی به کار رود، گاهی اوقات نویسنده زمان مشخصی برای داستان ندارد و زمان آینده و گذشته را فراموش می‌کند و از شاخه‌ای به شاخه‌ای دیگر می پرد. شیوه را باید دانست تا مخاطب را از داستان پرت نکنیم. قبلا به لفظ قلم اشاره کرده بودیم که آن هم بخشی از اصول و شیوه است. گاهی اوقات نویسنده به اشتباه چندین سبک و قالب داستان را باهم مخلوط می کند و این کار از شیوه داستان پیروی نمی کند.

- فن بیان:
برای یک نویسنده بسیار مهم است که چگونه روی کاغذ سخنانش را به نمایش می‌گذارد، نوشته‌ی نویسنده باید به گونه‌ای باشد که مخاطب را جذب خودش کرده و در بعضی از موارد به او درس‌هایی بیاموزد. فن بیان در اصل قدرت کلام و قدرت قلم نویسنده است تا بتواند داستان را هرچه قوی‌تر و دلنشین‌تر به مخاطب ارائه دهد.

- مطالعه مجدد:
مطالعه بخشی جدا نشدنی از داستان است به این منظور که اگر بخواهیم یک داستان خوب بنویسم بایستی مطالعه خوب داسته باشیم تا به قلم نویسندگان دیگر آشنا شویم.

- اقتصاد نویسندگی:
اقتصاد نویسندگی به معنی عدم استفاده از کلمات اضافه و قصار در یک داستان است، یک نویسنده در نوشتن باید خسیس باشد! به این معنی؛ کلمات اضافه را که بیشتر مواقع در اشعار استفاده می‌شود، در قالب داستان نیاورد و فقط به تعریف داستان ادامه دهد.

- ستون و پیرنگ داستان:
واژهٔ پی‌رنگ در داستان به معنای روایت حوادث داستان با تأکید رابطه می‌باشد. واژهٔ پیرنگ توسط جمال میرصادقی برای این معنی از هنر نقّاشی وام گرفته شده‌است؛ همانند طرحی که نقّاشان بر روی کاغذ می‌کشند و بعد آن را کامل می‌کنند یا پی ساختمان که معماران می‌ریزند و از روی آن ساختمان بنا می‌کنند، واضح‌تر بگویم؛ ساختارِ طرح شامل شروع، ناپایداری، گسترش، تعلیق، نقطه‌ی اوج، گره‌گشایی، پایان است.

- فرم:
مثلاً در داستان، شروع چگونه باشد و پايان به چه شكل و نثر داستان را چگونه انتخاب كنيم، جنس كلمات چگونه باشد اسم و صفت را چگونه انتخاب كنيم. در كجا از لحن استفاده كنيم، چگونه يك صحنه را شروع كنيم و به پايان برسانيم. فرم‌های بزرگ و كوچك در كنار هم قرار می‌‌گيرند و در كليت به وحدت می‌رسند تا يك فرم كلي را به وجود بياورند.
بنابراين ارتباط فرم با محتوا بسيار ديالكتيكي است. اگر محتوا نباشد، فرم تنها، بيهوده‌گويی خواهد بود. اما اينكه اخيرا عده‌ای از نويسندگان ما سراغ پيچيده نوشتن رفته‌اند و بعضاً هم تازه‌كارند و كم تجربه به ادبيات داستانی معاصر ما لطمه زده است.
مباحثی چون پست‌مدرنيسم و ساختارگرایی در وضع كنونی ما تأثيری بر ادبيات ما نخواهد گذاشت.
در کل فرم به معنای رعایت مطالبی است که گفته‌ایم که بتواند " حس " مخاطب را برانگیزد.