- تاریخ ثبت‌نام
- 8/9/24
- نوشتهها
- 570
- موضوع نویسنده
- #21
«تَوجّه/ مُتوجّه»
حرف آخر این دو کلمه ملفوظ است و بنابر‌این، در موارد لازم به‌حرفی که بعد از آن بیاید می‌چسبد: «توجّهم (و نه: توجّه‌ام) به او جلب شد»؛ «متوجّهش (و نه: متوجّه‌اش) کرد»؛ «توجّهی (و نه: توجّه‌ای) به او نکرد» و نیز این حرف آخر در حالت اضافه همزه نمی‌گیرد: « توجّهِ من را (و نه: توجّهٔ من را به‌خود جلب کرد»؛ «متوجّهِ او (و نه متوجّهٔ او) شد».
حرف آخر این دو کلمه ملفوظ است و بنابر‌این، در موارد لازم به‌حرفی که بعد از آن بیاید می‌چسبد: «توجّهم (و نه: توجّه‌ام) به او جلب شد»؛ «متوجّهش (و نه: متوجّه‌اش) کرد»؛ «توجّهی (و نه: توجّه‌ای) به او نکرد» و نیز این حرف آخر در حالت اضافه همزه نمی‌گیرد: « توجّهِ من را (و نه: توجّهٔ من را به‌خود جلب کرد»؛ «متوجّهِ او (و نه متوجّهٔ او) شد».
