•{علیرضا قربانی}•

[NAZANIN]

~به نام ِ او~
​

---

علیرضا قربانی (زادهٔ ۱۵ بهمن ۱۳۵۱)خوانندهٔ ایرانی موسیقی سنتی است. او از سال ۱۳٧٨ به عنوان خوانندهٔ ارکستر ملی ایران برنامه‌های متعددی در داخل و خارج از ایران اجرا کرده‌است. از دوران کودکی به مدت چندین سال به فراگیری قرائت قرآن نزد استادان مختلف پرداخت. به‌طوری‌که حتی در دوران دانشجویی به مقام دوم مسابقات دانشجویی کشور در رشته قرائت نائل آمد. از سال ۱۳۶۳ به‌طور جدی به فراگیری ردیف آوازی، تلفیق شعر و موسیقی، بینش و زیبایی‌شناسی در آواز ایران مشغول شد. وی در این راه از استادانی چون خسرو سلطانی، بهروز عابدینی، مهدی فلاح، حسین عمومی ا حمد ابراهیمی و نورالدین رضوی سروستانی بهره‌مند قربانی از سال ۱۳۷۸ به عنوان خواننده ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی به اجرای برنامه‌های متعددی در داخل و خارج از کشور پرداخته‌است.

قربانی صاحب دو فرزند دوقلو، یک پسر و یک دختر به نام‌های حافظ و آواز،
همسرش مژگان غیاثی، در ۱۹ بهمن ۱۴۰۲ درگذشت. امروز یکسال میشه،...
روحشون قرینِ رحمت الهی

علیرضا قربانی فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان خواننده موسیقی سنتی ایرانی از اواسط دهه ۱۳۷۰ آغاز کرد و در سال ۱۳۷۸ یک‌سال پس از شروع فعالیت رسمی ارکستر موسیقی ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی و پس از کناره‌گیری محمدرضا شجریان از ارکستر ملی، با معرفی حسین عمومی و علی تجویدی همکاری خود را به عنوان خواننده ثابت ارکستر ملی ایران آغاز کرد.
یک‌سال بعد، نخستین آلبوم صوتی او با نام «اشتیاق» به آهنگ‌سازی فرهاد فخرالدینی و اجرای ارکستر ملی ایران منتشر شد. قربانی تا سال ۱۳۸۸ و تا پیش از تعطیل شدن ارکستر ملی به صورت ثابت با آن همکاری داشت. سپس با بازگشایی ارکستر در سال ۱۳۹۰ به رهبری بردیا کیارس در چند اجرا آن را همراهی کرد و پس از آن از ارکسترهای دولتی کناره گرفت.
علیرضا قربانی به موازات ارکستر ملی ایران، از سال ۱۳۷۵ فعالیت‌هایی در زمینه موسیقی اصیل ایرانی انجام داده‌است. فصل باران به آهنگ‌سازی مجید درخشانی، از خشت و خاک و روی در آفتاب به آهنگ‌سازی صادق چراغی، سوگواران خموش به آهنگ‌سازی پژمان طاهری و سرو روان به آهنگ‌سازی علی قمصری از جمله آثاری هستند که قربانی در بین سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ در زمینه موسیقی ایرانی خوانندگی آن را بر عهده داشته‌است.

---

نمآنده در دِلم دِگر توآن ِ دوری
چه سود از این سکوت وُ آه از این صبوری
تو ای طُلوعِ آرزوی ِ خُفته بر باد
بخوآن مرا تو ای اُمید رفته از یآااد
روزگآر غریبیست نآزنین...‌
••••••••••••••••••••[روزِ گآر غریب]°​