سه توصیه برای نویسندگانی که به گوشی معتادن

[TELMATELMA is verified member.]

برای نویسنده‌هایی که به گوشی‌شون معتادن...

|• همه می‌دونیم که گوشی‌ها و شبکه‌های اجتماعی اعتیادآورن. با این‌همه اطلاعات و محتواهای جدید و الگوریتم‌هایی که می‌خوان نظرت رو جلب کنن و چشم‌هات رو به صفحه گوشی بچسبونن، تعجبی نداره که حس می‌کنیم گیر افتادیم.
|• اگه حس کردی گوشیت داره مزاحم نوشتنت می‌شه یا کلاً جلوش رو گرفته، تنها نیستی‌. اما وضع باید تغییر کنه. اینم از چند نکته:

۱. به غریزه‌ت بچسب.
احتمالاً اینو تجربه کردی که کلی توی شبکه‌های اجتماعی بچرخی و محتواها رو بالا و پایین کنی و یک‌هو تو ذهنت بگی: وای بسه، باید برم بنویسم.
گفتش راحت‌تر از انجام دادنشه، نه؟ اون لحظه خیلی سخته که گوشی رو خاموش کنی و بری بنویسی.
شاید قبلاً این افکار رو نادیده گرفته باشی، اما از این به بعد جدی‌شون بگیر. این افکار کلید فرارتن.
یک لحظه خودآگاه می‌شی و وقتشه تغییری ایجاد کنی.

۲‌. از ناراحتی‌ها فرار نکن.
مثل هر اعتیاد دیگه‌ای، دور شدن ازش آسون نیست. بدنت باهات می‌جنگه. موج‌های احساسات می‌خوان وادارت کنن به اسکرول کردن ادامه بدی چون بهت دوپامین می‌ده.
این میل به‌خاطر اینه که نمی‌خوایم دچار ناراحتی بشیم، در حالی که دقیقاً باید همین رو احساس کنیم اگه می‌خوایم گوشی‌مون رو کنار بذاریم.
چطور؟
از احساسات فرار نکن.
به خودت یادآوری کنن که احساسات نمی‌تونن بهت آسیب بزنن.
حالت خوب می‌شه.
بذار یه‌کم اذیت بشی. اشکالی نداره.

۳. فکر نکن، فقط بنویس.
وقت الکی سر بحث با خودت نذار. «واقعاً الان می‌خوام بنویسم؟»
وقتی گزینه‌ی دیگه‌ات اینه که سر جات دراز بکشی و ویدیوهای اینستاگرامی ببینی، همیشه جوابت «نه» خواهد بود.
افکار مخالف رو نادیده بگیر.
پا شو، سمت لپ‌تاپ یا دفترت برو، بشین و شروع کن.
فکر نه، فقط عمل.
شاید راحت نباشی، ولی انجامش می‌دی.
وقتی شروع کنی، مغزت آروم می‌گیره و با روند نوشتنت دوپامین تولید می‌کنه.