روز جهانی مبارزه با فقر، فقر رویا خطرناک تر است

[مریم امیری]

بیست‌وششم میزان/هفدهم اکتبر، مصادف است با روز جهانی مبارزه با فقر؛ روزی که به ما یادآوری می‌کند که فقر تنها به معنای نداشتن پول نیست، بلکه می‌تواند به معنای نداشتن رویاها و امیدها نیز باشد. فقر مالی و فقر رویا دو روی یک سکه‌اند که هر دو می‌تواند زندگی انسان‌ها را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

فقر مالی به معنای نداشتن منابع کافی برای تأمین نیازهای اساسی زندگی است. این نوع فقر می‌تواند مانع دست‌رسی افراد به آموزش، بهداشت، مسکن مناسب، و تغذیه‌ی کافی و سالم شود. فقر مالی چرخه‌ای از مشکلات ایجاد می‌کند که خروج از آن دشوار است. کودکان خانواده‌های فقیر ممکن است نتوانند به مکتب بروند و این محرومیت فرصت‌های شغلی در آینده برای آن‌ها را از بین می‌برد. این چرخه نسل به نسل ادامه می‌یابد و جامعه را درگیر مشکلات بیشتری می‌کند.

فقر رویا به معنای نداشتن امید و انگیزه برای آینده است. این نوع فقر حتی در میان کسانی که از نظر مالی مشکلی ندارند نیز وجود دارد. وقتی فردی احساس کند که هدف یا آرزویی برای آینده ندارد، زندگی برایش بی‌معنا می‌شود. فقر رویا می‌تواند به افسردگی و حتی به مرگ منجر شود. افراد در این شرایط ممکن است احساس کنند در یک چرخه‌ی بی‌پایان از روزمرگی گرفتار شده‌اند و راهی برای خروج از آن ندارند.

در کشور من، فقر رویا بیشتر از فقر مالی به چشم می‌خورد. این فقر، به ویژه در میان جوانان، یکی از دردناک‌ترین واقعیت‌های اجتماعی است که جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افغانستان، کشوری با تاریخچه‌ای پر از جنگ و ناآرامی، هم‌واره با چالش‌های بزرگی روبرو بوده است. یکی از این چالش‌ها، فقر گسترده‌ است که نه تنها در حوزه‌های اقتصادی و معیشتی، بلکه در حوزه‌های روحی و روانی نیز تاثیرات عمیقی بر جای گذاشته است. ناتوانی در دست‌یابی به آرزوها و اهداف، به ویژه در میان جوانان، نمایان‌گر این فقر در رویا است.

در یک نگاه گذرا در اکثر کشورهایی‌که مردم آن با سختی و مشکلات اجتماعی روبرواند، اکثر جوانان انگیزه‌ای برای تغییر دارند و تلاش می‌کنند. با وجود تمام مشکلات و موانعی که پیش روی جوانان قرار دارد، آن‌ها هم‌چنان با امید و انگیزه به آینده نگاه می‌کنند. اما در لابلای این مبارزه و تلاش‌های همیشگی، متاسفانه فقر اقتصادی و نبود فرصت‌های شغلی مناسب، بسیاری از این جوانان را از دست‌یابی به رویاهای‌شان باز می‌دارد. بسیاری از آن‌ها پس از پایان تحصیلات، به دلیل نبود شغل مناسب یا کشور را ترک می‌کنند یا گرفتار اعتیاد می‌شوند. این وضعیت نه تنها آینده‌ی فردی این جوانان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه بر آینده‌ی کشور نیز تاثیرات منفی دارد.

فقر رویا تاثیرات عمیقی بر روح و روان افراد دارد. جوانانی که نمی‌توانند به آرزوهای‌شان دست یابند، احساس ناامیدی و بی‌ارزشی می‌کنند. این احساسات می‌تواند به تنهایی و بی‌پناهی منجر شود. در این میان، حفظ و تقویت روحیه‌ی همبستگی و حمایت اجتماعی ضروری است. باید به افراد کمک کنیم تا امید و رویاهای از دست رفته‌‌ی شان را بازیابند و با مشکلات خود بهتر مقابله کنند.

فقر رویا در افغانستان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های اجتماعی است که جوانان کشور، مخصوصاً پس از سقوط نظام جمهوریت و برگشت طالبان، با آن مواجه شده است. این فقر نه تنها بر زندگی فردی تأثیرگذار است، بلکه بر آینده‌ی جمعی نیز سایه‌ی سنگین افکنده است. با تلاش‌های مشترک و ایجاد فرصت‌های مناسب، می‌توان به کاهش این فقر و بهبود وضعیت زندگی افراد کمک کرد. امیدواریم روزی فرا رسد که همه‌ی جوانان بتوانند به رویاهای خود دست یابند و زندگی بهتری را تجربه کنند.

در این روز جهانی مبارزه با فقر، به یاد بیاوریم که هر دو نوع فقر – مالی و فقر رویا – نیاز به توجه و تلاش دارند. برای ریشه‌کن ساختن فقر مالی، سیاست‌ها و برنامه‌های اقتصادی لازم است که به افراد کمک کند تا از چرخه‌ی فقر بیرون آیند. برای ریشه‌کن کردن فقر رویا نیز باید محیط‌هایی ایجاد کنیم که افراد را تشویق به دنبال کردن آرزوها و اهداف‌شان کند. این عملیه شامل حمایت روانی، ایجاد فرصت‌های آموزشی و فرهنگی، و تشویق به خلاقیت و نوآوری است.

پس بیایید با هم تلاش کنیم تا جهانی بسازیم که در آن هیچ‌کس از فقر مالی یا فقر رویا رنج نبرد. جهانی که در آن هر فرد بتواند با توانایی کامل خود به آرزوهایی که دارد دست یابد و زندگی‌ِ پر از امید و شادی را تجربه کند.
مریم امیری
بیست‌و‌ششم میزان ۱۴۰۳