رباعیات رودکی

[hana]

رباعی شماره ۱
در رهگذر باد چراغی که تو راست
ترسم که بمیرد از فراغی که تو راست
بوی جگر سوخته عالم بگرفت
گر نشنیدی، زهی دماغی که تو راست!

 

[hana]

رباعی شماره ۲
با آن که دلم از غم هجرت خون است
شادی به غم توام ز غم افزون است
اندیشه کنم هر شب و گویم «یا رب!
هجرانش چنین است، وصالش چون است؟»

 

[hana]

رباعی شماره ۳
جایی که گذرگاه دل محزون‌ست
آن جا دو هزار نیزه بالا خون ست
لیلی صفتان ز حال ما بی‌خبرند
مجنون داند که حال مجنون چون‌ست

 

[hana]

رباعی شماره ۴
دل خسته و بستهٔ مسلسل مویی‌ست
خون گشته و کشتهٔ بت هندویی‌ست
سودی ندهد نصیحتت، ای واعظ
ای خانه‌خراب طرفه یک پهلویی‌ست

 

[hana]

رباعی شماره ۵
تقدیر، که بر کشتنت آزرم نداشت
بر حسن و جوانیت دلِ نرم نداشت
اندر عجبم ز جان‌ستان کز چو تویی
جان بستد و از جمال تو شرم نداشت

 

[hana]

رباعی شماره ۶
چشمم ز غمت، به هر عقیقی که بسفت
بر چهره هزار گل ز رازم بشکفت
رازی، که دلم ز جان همی داشت نهفت
اشکم به زبان حال با خلق بگفت

 

[hana]

رباعی شماره ۷
...
...
بنلاد تو شد تربیت خواجه و لیک
بنلاد تو سست هم‌چو بنیاد تو باد

 

[hana]

رباعی شماره ۸
بی روی تو خورشید جهان‌سوز مباد
هم بی تو چراغ عالم افروز مباد
با وصل تو کس چو من بد آموز مباد
روزی که تو را نبینم آن روز مباد

 

[hana]

رباعی شماره ۹
زلفش بکشی شب دراز اندازد
ور بگشایی چنگل باز اندازد
ور پیچ و خمش ز یک دگر بگشایند
دامن دامن مشک طراز اندازد

 

[hana]

رباعی شماره ۱٠
چون روز علم زند به نامت ماند
چون یک شبه شد ماه به جامت ماند
تقدیر به عزم تیز گامت ماند
روزی به عطا دادن عامت ماند

 

[hana]

رباعی شماره ۱۱
جز حادثه هرگز طلبم کس نکند
یک پرسش گرم جز تبم کس نکند
ور جان به لب آیدم، به جز مردم چشم
یک قطرهٔ آب بر لبم کس نکند