متفرقه دانشمندان گلایه همیشگی زنان را تأیید کردند: مردان واقعاً گوش نمی‌دهند!

[MacTavishMacTavish is verified member.]

در خبری که احتمالاً برای بسیاری تعجب‌برانگیز نیست، دانشمندان تأیید کرده‌اند که مردان واقعاً در شنیدن به خوبی زنان نیستند.

پژوهشگران دریافته‌اند که شنوایی مردان در مقایسه با زنان، در تمام فرکانس‌ها و جوامع مورد بررسی، حساسیت کمتری دارد.

این موضوع شاید بتواند دلیل نشنیدن درخواست شستن ظرف‌ها یا بیرون بردن زباله را هم روشن کند!

یک تیم بین‌المللی از دانشمندان، آزمایش‌های شنوایی را روی ۴۵۰ نفر از ۱۳ نقطه مختلف جهان، از جمله اکوادور، انگلیس، گابن، آفریقای جنوبی و ازبکستان انجام دادند. آن‌ها بررسی کردند که حلزون گوش تا چه حد نسبت به صداهای مختلف و فرکانس‌های گوناگون حساس است و چگونه این صداها را به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌کند.

پیش از این هم مشخص بود که شنوایی انسان‌ها معمولاً در گوش راست بهتر از گوش چپ است و با افزایش سن، شنوایی کاهش پیدا می‌کند. اما نکته‌ای که دانشمندان را شگفت‌زده کرد، تأثیر جنسیت بر شنوایی بود.

بررسی‌ها نشان داد که جنسیت افراد تأثیر بیشتری نسبت به سن آن‌ها بر حساسیت شنوایی دارد و به‌طور میانگین، زنان در همه جوامع مورد مطالعه، دو دسی‌بل حساس‌تر از مردان می‌شنوند. گرچه تفاوت دو دسی‌بل خیلی چشمگیر به نظر نمی‌رسد، اما محققان آن را از نظر علمی معنادار تلقی می‌کنند.

پروفسور توری کینگ از دانشگاه بث، یکی از نویسندگان این پژوهش، گفته است:

ما از اینکه دیدیم زنان در تمام گروه‌های مورد مطالعه، به‌طور متوسط دو دسی‌بل شنوایی حساس‌تری دارند، شگفت‌زده شدیم. این تفاوت بخش عمده‌ای از اختلاف میان افراد را توضیح می‌دهد. این تفاوت ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض هورمون‌های مختلف در دوران رشد جنینی باشد یا به خاطر تفاوت‌های ساختاری جزئی بین گوش مردان و زنان. علاوه بر حساس‌تر بودن گوش زنان، آن‌ها در آزمایش‌های دیگر شنوایی و درک گفتار هم عملکرد بهتری دارند که نشان می‌دهد مغز آن‌ها نیز اطلاعات شنیداری را مؤثرتر پردازش می‌کند.

دقیق نمی‌دانیم که چرا این‌طور است، اما از آن‌جایی که صداهای بلند می‌توانند بر سلامت کلی مانند کیفیت خواب و بیماری‌های قلبی تأثیر بگذارند، حساسیت بیشتر به صدا در محیط‌های شلوغ همیشه هم نکته مثبتی نیست.

به گفته محققان، محیط زندگی افراد نیز عامل مهم دیگری در کیفیت شنوایی آن‌هاست.

افرادی که در جنگل زندگی می‌کردند، بیشترین حساسیت شنوایی را داشتند و کسانی که در ارتفاعات بالا زندگی می‌کردند، کمترین حساسیت را از خود نشان دادند.

احتمال داده می‌شود که مردم ساکن جنگل‌ها به دلیل زندگی در محیط‌هایی با صداهای طبیعی و حیوانی بیشتر و نیاز به هوشیاری برای بقا، شنوایی حساس‌تری پیدا کرده‌اند. همچنین، ممکن است که یکی از دلایل، قرار گرفتن کمتر در معرض آلودگی صوتی و محیطی باشد.

در مقابل، کسانی که در ارتفاعات بالا زندگی می‌کنند، ممکن است به خاطر فشار کمتر هوا، کاهش میزان صدا در چنین مناطقی یا تطبیق فیزیولوژیکی با کمبود اکسیژن، شنوایی کمتری داشته باشند.

تفاوت‌هایی نیز میان ساکنان مناطق شهری و روستایی دیده شد؛ به‌طوری‌که شهرنشینان، نسبت به فرکانس‌های بالاتر حساس‌تر بودند؛ شاید به این دلیل که مغز آن‌ها با صداهای مکرر و یکنواختی مانند ترافیک، فرکانس‌های پایین را فیلتر کرده است.

دکتر پاتریشیا بالارسک، سرپرست این تحقیق در مرکز پژوهش‌های تنوع زیستی و محیط‌زیست تولوز فرانسه، گفته است:

یافته‌های ما باورهای قبلی را به چالش می‌کشند و نشان می‌دهند که برای مطالعه شنوایی، باید هم عوامل زیستی و هم محیطی را در نظر گرفت. شناسایی عوامل تأثیرگذار بر تفاوت‌های طبیعی شنوایی می‌تواند به درک بهتر ما از کاهش شنوایی و تحمل افراد در برابر سروصدا کمک کند.

نتایج این پژوهش در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.