۶. آزمایش‌های پزشکی نازی‌ها
در طول جنگ جهانی دوم، نازی‌ها آزمایش‌های پزشکی را روی بزرگسالان و کودکان زندانی در اردوگاه‌های کار اجباری داخائو، آشویتس، بوخن‌والد و زاکسنهاوزن انجام و یکی از ترسناک ترین آزمایش های بشر در طول تاریخ را رقم زدند. آدولف هیتلر و دیگر رهبران قدرتمند نازی مانند «هاینریش هیملر» از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ کارزاری را برای پاکسازی جامعه آلمان از کسانی که به عنوان تهدید‌های بیولوژیکی برای نژاد آریایی ایده آل تلقی می‌شدند هدایت کردند. سیاست‌های نژادی ایجاد شده توسط آلمان نازی مشخص می‌کرد که یهودیان، کولی‌ها و اسلاو‌ها از جمله لهستانی‌ها، چک تبار ها، روس‌ها و صرب‌ها از نظر نژادی انسان‌های فرودست هستند و بنابراین باید از جامعه حذف شوند.
مقام‌های نازی از پزشکان و متخصصان ژنتیک، روانپزشکان و انسان شناسان آموزش دیده دعوت کردند تا سیاست‌های خود را در مورد نژاد توسعه دهند و سعی کنند چیزی را ایجاد نمایند که در واقع «اَبَر سربازان نازی» قلمداد می‌شدند. آن کارزار با سیاست عقیم سازی دسته جمعی در بیمارستان‌ها آغاز شد. در جریان آن کارزار عقیم سازی حدود ۴۰۰ هزار آلمانی در دهه ۱۹۳۰ میلادی انجام شد. در حالی که میلیون‌ها یهودی و افرادی از نژاد‌های دیگر در سراسر رایش سوم جمع آوری شده و به اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها فرستاده شدند پزشکان موظف شدند آزمایش‌هایی را بر روی تعدادی از این زندانیان انجام دهند.
دانشمندان هم چنین آزمایش‌های انجماد را بر روی زندانیان انجام دادند تا بهتر بفهمند که سربازان چگونه می‌توانند در سرما زنده بماند. آنان قربانیان را در مخازن آب سرد غوطه ور می‌کردند تا مشخص شود چه مدت زمانی به طول می‌انجامند تا بمیرند. برخی از آنان تا سه ساعت در زیر آب فرو می‌رفتند. برخی دیگر مجبور می‌شدند در هوای آزاد با دمای منفی شش درجه سانتیگراد بایستند بسیاری از آنان با یخ زدن بدن شان از درد فریاد می‌زدند.
پزشکان نازی هم چنین روش‌هایی را برای گرم کردن افراد آزمایش کردند و برخی از قربانیان برای در آب جوش انداخته شده‌اند. همچنین، آزمایش‌هایی برای مطالعه روش‌هایی در مورد چگونگی نوشیدن آب دریا انجام شد. افراد تحت آزمایش از غذا محروم می‌شدند و فقط آب دریا تصفیه شده به آنان داده می‌شد. در اردوگاه‌های کار اجباری از جمله در داخائو در شمال مونیخ دانشمندان از زندانیان برای آزمایش ترکیبات ایمن سازی و آنتی بادی‌ها به منظور پیشگیری از بیماری‌های مسری از جمله مالاریا، تیفوس، سل، تب حصبه و هپاتیت عفونی استفاده کردند.
به افراد تحت آزمایش قرص پلی گال (ماده‌ای که برای کمک به لخته شدن خون طراحی شده است)، داده شد و سپس از طریق گردن و قفسه سینه به آنان شلیک شد و یا بدون بیهوشی دست و پا‌های شان قطع شدند. پزشکان در اردوگاه کار اجباری راونسبروک بازسازی استخوان، ماهیچه و اعصاب و هم چنین پیوند استخوان از فردی به فرد دیگر را آزمایش کردند. در آن آزمایش‌های وحشتناک، استخوان ها، ماهیچه‌ها و اعصاب قربانیان بدون بیهوشی برداشته شد و آنان از درد و ناتوانی رنج می‌بردند.
برخی از قربانیان بر اثر مواجهه با انواع سم جان باختند در حالی که برخی دیگر بلافاصله کشته شدند تا پزشکان یک بیمار مسموم را کالبدشکافی کنند. آزمایش‌های مربوط به سم یکی از پرکاربردترین و متداول ترین اعمالی بود که در ابعاد گسترده توسط نازی‌ها ثبت و عکسبرداری شد. افراد مورد آزمایش هم چنین عمدا در معرض گاز خردل قرار گرفتند تا پزشکان موثرترین درمان را برای سوختگی با گاز خردل بیابند. آزمایش‌های مشابهی روی سوختگی فسفر انجام شد.
یکی از پزشکان نازی به نام «یوزف منگله» در آشویتس با نام مستعار «فرشته مرگ» شاید شناخته شده‌ترین پزشک نازی به دلیل آزمایش هایش بر روی دوقلو‌ها بود. از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۴ میلادی آزمایش‌های او مورد توجه فرماندهان عالی نازی‌ها بود، زیرا یکی از دوقلو‌ها می‌توانست به عنوان یک نمونه تحت آزمایش و دیگری به عنوان نمونه تحت کنترل عمل کند و منگله هم چنین امیدوار بود که تحقیقات اش بتواند کشف کند که نازی‌ها چگونه می‌توانند دوقلو‌های بیش تری داشته باشند.
«یوزف منگله»، پزشک مشهور ارتش آلمان نازی
آزمایش‌های بیرحمانه او شامل قطع اندام‌های سالم، آلوده کردن عمدی دوقلو‌ها به بیماری‌هایی مانند تیفوس، انتقال خون از یک دوقلو به دیگری و دوختن دوقلو‌ها برای ایجاد دوقلو‌های به هم چسبیده بود. یکی از بازماندگان آن کارزار مدعی است که منگله خون دوقلو‌های جنس مخالف را برای تغییر جنسیت متقابل تزریق کرده، روی دستگاه تناسلی دوقلو‌ها آزمایش کرده و سعی کرده بود دستگاه ادراری یک دختر هفت ساله را به روده بزرگ خودش بچسباند. اکثر دوقلو‌ها در طی مراحل منگله جان خود را از دست دادند، اما اگر یکی از آنها زنده نمی‌ماند کشته شده و برای کالبدشکافی مورد بررسی قرار می‌گرفت.
از ۱۵۰۰ دوقلوی مورد آزمایش تنها حدود ۲۰۰ نفر زنده ماندند. نازی‌ها هم چنین آزمایش‌های عقیم سازی و باروری را انجام دادند و به دنبال راهی برای عقیم سازی میلیون‌ها نفر با حداقل زمان و تلاش بودند. جراحی، انواع دارو‌ها و استفاده از اشعه ایکس همگی مورد آزمایش قرار گرفتند و هزاران قربانی عقیم شدند. در مجموع، صد‌ها پزشک در کشتار‌ها و آزمایش‌های نازی‌ها بر روی زندانیان شرکت داشتند.
علیرغم آن که تقریبا ده درصد از جمعیت آلمان تا سال ۱۹۴۵ به عضویت حزب نازی درآمدند این رقم بیش از نیمی از کل پزشکان آلمانی بود. پزشکانی که برای دولت نازی کار می‌کردند نابودی بیماران را راه حل درستی برای بیماری‌های روانی و افرادی می‌دانستند که از نظر ژنتیکی ناقص بودند. سال‌ها به طول انجامید تا برخی از مجرمان به دست عدالت سپرده شوند. پس از جنگ جنایات پزشکان نازی در دادگاهی که به عنوان محاکمه پزشک انجام شد. با این وجود، برخی از پزشکان نام خود را تغییر دادند یا از آلمان فرار کردند.
