شعر اشعار شهر غم اثر زری

[SONA]

عنوان: شهر غم
شاعر: زری
ژانر: تراژدی، عاشقانه
قالب: سپید
خلاصه: شهر شده پر از غم ز تو.
شهر شده آغشته به اشک از غم دوری تو.
شهر به غم عشق تو اسیر است.
ناله‌ی منِ شاعر از فراغ عشق است.
پ‌ن: اولین قلم.

 

[nazinazi is verified member.]

نویسنده‌ی عزیز؛ ضمن خوش‌آمد گویی،
سپاس از انتخاب این انجمن برای
منتشر کردن اشعار خود​

• بعد از به پایان رسیدن شعر ، لطفا در تاپیک زیر اعلام پایان کنید.
تاپیک اعلام پایان دلنوشته و اشعار | انجمن نویسندگی ناولز

• پس از اتمام ۱۰ پارت می توانید برای نقد شعر خود در خواست بدهید؛ توجه داشته باشید برای در خواست تگ هم ابتدا نیاز به در خواست نقد دارید.
تاپیک جامع در خواست نقد آثار تالار ادبیات


• برای دریافت تگ به تاپیک مراجعه کنید.
تاپیک جامع درخواست تگ تالار ادبیات | انجمن نویسندگی ناولز

• چنانچه از تایپ ادامه شعر خود منصرف شدید
می‌توانید از طریق لینک زیر درخواست انتقال
به متروکه داشته باشید.
درخواست انتقال و بازگردانی آثار از متروکه تالار ادبیات

• لطفا از نوشتن مسائل باز و خلاف عرف و قوانین
انجمن جداً خودداری کنید.

• ضمناً از کشیدن حروف و تکرار آن‌ها نیز بپرهیزید.

باتشکر | مدیریت تالار ادبیات​

 

[SONA]

مقدمه:
در شهر پرسه می‌زنم؛ اما نمی‌بینم تو را
در زیر باران بی‌چتر قدم می‌زنم؛ اما نمی‌بینم تو را
شهر پر از غم است و دلم تو را می‌خواهد؛
اما نمی‌بینم تو را
من مثل پروانه بودم و تو آن شمع،
شب تا صبح به دورت چرخیدم؛ اما نمی‌بینم تو را
در شهر پرسه می‌زنم؛ اما نمی‌بینم تو را
در زیر باران بی‌چتر قدم می‌زنم؛ اما نمی‌بینم تو را
شهر پر از غم است و
دلم تو را می‌خواهد؛ اما نمی‌بینم تو را
من مثل پروانه بودم و تو آن شمع،
شب تا صبح به دورت چرخیدم؛ اما نمی‌بینم تو را

 

[SONA]

شهر، پر از غم است کجایی تو؟
شهر، پر از نمَ است کجایی تو؟
شهر، بی‌تو چراغ بی‌فانوس است.
شهر، بی‌تو برایم قفس است کجایی تو؟

 

[SONA]

شهر از بالا قشنگ بود.
از پایین پر از غم بود.
دلم خنده‌ای از ته دل می‌خواست.
شهر هوایش عاشقانه بود.

 

[SONA]

بیم دارم که عشقت مجنونم کند.
بیم دارم که شبی مرا رسواترین رسوایان کند.
در شهر غم پرسه می‌زنم‌.
بیم دارم که مرا با خاطره‌هایت، این چنین خوار کند.

 

[SONA]

اگر دستانت در دستانم بود
تو آن طرف شهر زمین نمی‌خوردی.
دستم اگر در دستت بود،
شهر پر از غم‌ نبود
خانه‌ی کوچکی داشتیم
چشمانت سیاهی شب بود
لبخندت خنده‌ی شهر بود

 

[SONA]

من خیابان‌های این شهر را از یاد می‌برم.
هرگز به یاد نمی‌آورم در کدام خیابان دیدمت.
به یاد نمی‌آورم با کدام غزل تو را بوسیدمت.
من خاطره‌های با تو را از یاد می‌برم.

 

[SONA]

غم‌هایم را ببین
ای سکوت تنهایی، غم‌هایم را ببین
ای عشق من، شب‌های دیرینه‌ام را ببین
ای گل شکفته در خواب
شب‌های بی‌آن را ببین.

 

[SONA]

دلم بهانه‌ات را می‌گیرد.
شب است و باز دل من بهانه‌ات را می‌گیرد.
دل من پر از غم است و
بهانه‌ی عاشقانه‌هایت را می‌گیرد.
تو نیستی و دلم
هر لحظه‌ی شب، تا سپیده‌ی صبح
بهانه‌ات را می‌گیرد.

 

[SONA]

وقتی نمی‌توانی حرف بزنی.
من از چشمانت می‌خوانم.
وقتی نمی‌توانی نگاهم کنی.
من جای تو نگاهت می‌کنم.
وقتی تو نمی‌توانی صدایم کنی.
من جای تو صدایت می‌کنم‌؛
ولی وقتی تو می‌روی
من حرف را در سینه‌ام آه می‌کنم؛
ولی وقتی تو می‌روی
مثل شمع، اندک‌اندک آب می‌شوم.

 

[SONA]

من و تو
شمعدانی‌ها هم حتی بهانه‌ات را می‌گیرند.
دل بی‌قرار من هم هر شب بهانه‌ات را می‌گیرد.
تو کجایی؟
ای عشق من بگو
دل تو هم بهانه‌ام را می‌گیرد؟

 

[SONA]

تو کیستی که وقتی نیستی
شهر را غم فرا می‌گیرد
تو کیستی که وقتی نیستی
شهر را باران فرا می‌گیرد

 

[SONA]

شهر بی‌تو پر از عذاب است
خنده بی‌تو محال است

 

[SONA]

وقتی شبم را غم فرا می‌گیرد
امیدی کوچک در قلبمی
وقتی شبم را غم فرا می‌گیرد
چراغ روشنی‌بخش در جسممی
وقتی شبم را غم فرا می‌گیرد
هر ثانیه و هر لحظمی

 

[SONA]

صبح که بیدار می‌شوم زیبای من چشم گشوده
خنده‌های زیبایش
ببین چه زیبا زمین را فرش گشوده
دلم برایش پرپر می‌زند
ببین چه زیبا چشم گشوده

 

[SONA]

چشمانش دنیای عجیبی‌ست
دستانش حس التیام‌بخشی‌ست

 

[SONA]

دریایم بی‌تو طوفانی‌ست
کاسه‌ی صبرم بی‌تو لبریز است
بی‌تو دنیایم چه غم‌انگیز است

 

[SONA]

حسرتت را روی دل نمی‌گذارم
غم نبودنت را روی سی*ن*ه نمی‌گذارم
تو را تنها نمی‌گذارم
تو را با غم‌هایت در می‌خانه، تنها نمی‌گذارم

 

[SONA]

عشقت با من چه‌ها کرده؟
عشقت مرا بی‌خانه کرده
عشقت مرا رسوای رسوایان کرده
عشقت خانه‌ام را ویرانه کرده
عشقت مرا بی‌چاره کرده